قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟

اصل کار این قراردادها را می‌توان با کار دستگاه‌های فروش مقایسه کرد.
در ابتدا درخواست و شرایط قرارداد کد گذاری شده و بر روی یک بلاک از زنجیره بلاک‌های بلاک چین قرار می‌گیرد. این قرارداد در نقاط تلاقی یا اتصال پلتفرم که معروف به گره یا نود می‌باشند، توزیع شده و چندین بار کپی می‌شود. پس از انجام این مراحل، عملیات طبق شرایط قرارداد انجام خواهد شد. این برنامه، انجام و اجرای تعهدات قرارداد را به طور خودکار بررسی خواهد کرد.

قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار میکند؟

قرارداد هوشمند یا smart contract پروتکلی است که از آن برای تنظیم قراردادهای مشارکتی، بدون واسطه و خودکار استفاده می‌شود. برای درک بهتر قراردادهای هوشمند مثالی ساده میزنیم، قراردادهای هوشمند مانند دستگاه‌های فروش خودکار هستند. وقتی می‌خواهید از این دستگاه‌ها یک لیوان قهوه بخرید، ابتدا پول را وارد دستگاه می‌کنید. بعد دستگاه به صورت خودکار پول شما را شناسایی می‌کند و قهوه را تحویل می‌دهد.

حالا همین مثال را با قرارداد هوشمند تعریف میکنیم، شما میخواهید قهوه بخورید جلوی دستگاه می ایستید دستگاه شما را شناسایی میکند و پس از بررسی سوابق خریدهای قبلی و ذایقه و همچنین سوابق پزشکی شما از بلاکچین، یک لیوان قهوه تلخ بدون شکر و کمی رقیق همراه با کمی شیر تحویل تان میدهد ضمنا پول را از کیف پولتان دقیقا و بدون امکان کلاهبرداری یا کم و زیاد، از کیف پولتان برداشت میکند و بابت برگرداندن لیوان به سطل آشغال، مبلغی را به کیف پول تان برمیگرداند. در این فرآیند، قرارداد‌ هوشمند تقریبا مانند دستگاه‌های فروش خودکار، کار می‌کند و بدون نیاز به افراد یا سازمان‌های واسطه، فرآیند پرداخت یا اجرای یک قرارداد را پردازش میکند و در صورت درست بودن روند و اطلاعات مشخص شده، فعالیت را انجام می‌دهد. در واقع تنها کاری که این برنامه انجام می‌دهد، اجرای خودکار دستورات برنامه ریزی شده بر اساس صحت سنجی روند کار است در ضمن اجرای هر قرارداد نیاز به کارمزد تراکنش‌های (فیFee) دارد که بستگی به میزان قدرت محاسباتی مورد نیاز برای پردازش آن تراکنش تعیین می‌شود.

قراردادهای هوشمند شبکه ارز دیجیتال اتریوم بر مبنای زبان‌های برنامه‌نویسی پیشرفته ای با سطح پایین (پیچیده) مانند «سولیدیتی» (Solidity) و C و جاوا اسکریپت (Java Script) نوشته و توسط ماشین مجازی اتریوم (EVM) کامپایل شده و برای اجرا در بلاکچین اتریوم مستقر می‌شوند.

قراردادهای هوشمند چگونه کار می‌کنند؟

یک قرارداد استاندارد قواعد یک توافق و رابطه را توسط قانون اجرا میکند، ولی یک قرارداد هوشمند یک رابطه را با کدهای رمزنگاری شده پردازش، نظارت و اجرا میکند. در سال ۱۹۹۳، ایده اصلی توسعه قراردادهای هوشمند توسط دانشمند علوم کامپیوتر و رمزنگاری، به نام نیک سابو (Nick Szabo) مطرح شد. در مثال معروف ارائه شده توسط او که طی آن یک قرارداد هوشمند با یک دستگاه فروش خودکار (Vending Machine) مقایسه شده، او به تشریح ساز و کار قرارداد هوشمند و این موضوع پرداخته است که کاربران چگونه می‌توانند داده‌ها یا مقادیر را به عنوان ورودی بدهند و اقلام محدودی را از آن دریافت کنند. در دنیای واقعی و در دستگاه فروش خودکار، این اقلام، ساندویچ فوری یا نوشیدنی هستند.

یک مثال ساده: کاربران اتریوم می‌توانند ۱۰ اتر را قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ به دوست خود در یک تاریخ مشخص با استفاده از یک قرارداد هوشمند ارسال کنند. در این شرایط، کاربر یک قرارداد می‌سازد و داده‌ها را در آن قرار می‌دهد تا قرارداد متناسب با نیاز، اجرایی شود. شبکه بلاکچین اتریوم بستری است که برای ساخت و اجرای قراردادهای هوشمند ساخته شده، اما این ابزار برای استفاده موارد محدود نیست و قابل توسعه است در این بلوک‌های سازنده میتوانند «برنامه‌های کاربردی غیرمتمرکز» تشکیل دهند و حتی، شرکت‌های غیرمتمرکز ناشناس یا همان دائو نیز به کمک این قراردادهای هوشمند قابل شکل‌گیری هستند.

شایان توجه است که بیت‌کوین اولین رمزارزی ست که از قراردادهای هوشمند پایه‌ای، در مفهومی استفاده کرد که ارزش یک رمز را، از یک فرد به فردی دیگر انتقال داد. شبکه گره‌ها تنها در صورتی تراکنش‌ها را اعتبارسنجی می‌کنند که شرایط خاصی به وقوع بپیوندد. اما قرارداد هوشمند بیت‌کوین فقط محدود به بحث رمزارز بیت‌کوین است. در مقابل، اتریوم وارد میدان شد که یک زبان اسکریپت‌نویسی است و به توسعه‌دهندگان امکان نوشتن برنامه‌های خودشان را می‌دهد توسعه‌دهندگان میتوانند قراردادهای هوشمند خودشان یا عامل‌های هوشمند را بنویسند. این زبان، تورینگ کامل است و این بدان معنا است که از انتقال رمز ارز و همچنین طیف گسترده‌تری از دستورات محاسباتی و شرطی و . پشتیبانی می‌کند. قراردادهای هوشمند می‌توانند:

• 🔵 به عنوان یک حساب کاربری چند امضایی عمل کنند، بنابراین سرمایه‌ها تنها زمانی خرج می‌شود که تمام یا بخش مشخصی از افراد با آن موافقت کنند.
• 🔵 توافقات بین کاربرها انجام می‌شود. مثلا، یک نفر از فرد دیگری بیمه خریداری می‌کند.
• 🔵 ابزاری را برای دیگر قراردادها فراهم می‌کند (مشابه با چگونگی کار کردن یک کتابخانه نرم‌افزاری).
• 🔵 اطلاعاتی را پیرامون یک برنامه کاربردی مانند اطلاعات ثبت دامنه یا رکوردهای عضویت، فراهم می‌کند.
• 🔵 راه اندازی سازمان خودگردان غیرمتمرکز

یک قرارداد ممکن است از داده‌های خارجی برای پردازش درستی تحقق شرط کمک بگیرد و قرارداد دیگر می‌تواند شرط را بر اساس اطلاعاتی که از قرارداد اول آمده است، حل و اجرایی کند.

ویژگی ها و مزایای یک برنامه قرارداد هوشمند (DApp یا Decentralized App)

• 🔵 1. متن باز بودن : وقتی برنامه متن باز باشد یعنی همه افراد می‌توانند کدهای برنامه نویسی را ببینند.
• 🔵 2. نامتمرکز بودن : نحوه کارکرد اپ (اپلیکیشن) بر روی بلاکچین نمایان می‌شود.
• 🔵 3. پروتکل : شخص سازنده برنامه، برای آنکه بتوانند قوانینی که خودش می‌خواهد حتماً رعایت شود آنها را در قالب پروتکل در هنگام برنامه نویسی لحاظ می‌کند و تمامی افراد استفاده کننده از برنامه مجبورند از این پروتکل ها پیروی کنند.
• 🔵 4. امکان پرداخت مبلغ ها با ارز دیجیتال
• 🔵 5. حفظ حریم خصوصی
• 🔵 6. استفاده مستقیم این برنامه ها برای کنترل اینترنت اشیا، ذخیره یا انتقال اطلاعات، بازی، محاسبات، ارتباطات و .
• 🔵 7. اپلیکیشن های امروزی همه از یک سرور متمرکز استفاده می کنند که به راحتی می‌توانند از اطلاعات ما سوء استفاده کنند و آنها را بفروشند یا هک بشود. مثل فیس‌بوک که چندین سال پیش، با فروش اطلاعات کاربران سر و صدای زیادی به پا کرد. در بلاکچین حریم اشخاص محفوظ و نشر اطلاعات آنها، دقیقا براساس قرارداد توافقات قبلی صورت میگیرد.
• 🔵8. با استفاده از اپلیکیشن های غیر متمرکز اطلاعات کاربران غیر قابل انتشار و غیر قابل هک می‌شوند. این نوع اَپ ها را می‌توان بر روی شبکه بلاکچین‌هایی مانند Ethereum، EOS، NEO، TRON و غیره، بارگذاری کرد.

قدرت انبوه سازی قراردادهای هوشمند

اتریوم به جای ارائه مجموعه‌ای از عملیات‌های محدود، به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد تا نرم افزارهای خودکار را روی بلاک چین خود اجرا کنند. بلاک چین اتریوم برای همه کسانی که بتوانند برنامه غیرمتمرکزی ارائه دهند، قابل استفاده است.

با بررسی مورد آخر بیان شده در فهرست امکانات بالا، می‌توان فهمید که قراردادهای هوشمند نیاز به کمک سایر قراردادهای هوشمند دارند. هنگامی که کسی روی یک موضوع خاصی شرط‌بندی می‌کند، یک مجموعه از قراردادها می‌توانند این شرط را بسته به اطلاعاتی تنظیم کنند که از شرایط می‌گیرند.

پلتفرم اتریوم، توسعه دهندگان را قادر می‌سازد تا برنامه‌های کاربردی غیر متمرکز را ایجاد و راه اندازی کنند. یک برنامه غیر متمرکز یا به اختصار «Dapp» می‌تواند بدون نیاز به واسطه‌ها و با استفاده از توزیع جمعی یک عمل مخصوص را انجام دهد. برای مثال بیت کوین یک Dapp است که کاربران می‌توانند توسط آن دارایی‌های دیجیتالی به اسم بیت کوین را به صورت همتا به همتا منتقل کنند.

به طور خلاصه، کارکرد دائو نیز مشابه است. آن‌ها بر قراردادهای هوشمند یا قوانین از پیش برنامه‌نویسی شده‌ای تکیه دارند که در سیستم به وقوع می‌پیوندد. این قراردادهای هوشمند، برای انجام طیف وسیعی از وظایف مانند دلار کردن سرمایه‌ها پس از تاریخ مشخص یا زمانی که جمعیت مشخصی از رای‌دهندگان موافق بودند، قابل برنامه‌نویسی هستند.

دستورهای خودکار قرارداد‌های هوشمند، چگونه انجام می‌شوند؟

در ابتدا، دارایی‌ها و شرایط قرارداد کدگذاری می‌شوند و در بلاک چین قرار می‌گیرند. این قرارداد بین نودهای پلتفرم توزیع و چندین بار کپی شده است. بعد از اینکه پردازش انجام شد، قرارداد مطابق با شرایط مشخص شده اجرا می‌شود. از زمان هوشمند سازی فرایند‌ها زمان زیادی می‌گذرد با این وجود، بزرگ‌ترین تفاوت فرایند قراردادهای هوشمند با فرایندهای معمولی در اینترنت، غیرمتمرکز بودن و غیرقابل بازگشت بودن آنهاست. مثلا تراکنش‌های بانکی به صورت هوشمند انجام می‌گیرند اما بانک مرکزی می‌تواند از انجام یک تراکنش جلوگیری و یا آن را تصحیح کند. در قراردادهای هوشمند، شخص یا نهادی قادر به کنترل یک قرارداد نیست و وقتی مفاد یک قرارداد صحیح باشد، این قرارداد به صورت کاملا خودکار اجرا می‌شود.

چنانکه گفته شد، اتریوم کد قراردادهای هوشمند را زمانی اجرا می‌کند که یک کاربر یا قرارداد دیگر، پیام‌های خود را با کارمزد تراکنش‌های کافی ارسال می‌کند. سپس، ماشین مجازی اتریوم قراردادهای هوشمند را به صورت «بایت‌کد» یا یک مجموعه از صفر و یک‌ها اجرا می‌کند. این بایت‌کدها قابل خواندن و تفسیر توسط شبکه هستند.

معایب قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند می‌توانند عملکردها را پردازش و کارکردها را اثبات کنند مانند بسیاری از ایده‌های موجود در صنعت اتریوم، یکی از مباحثی که سردرگمی ایجاد کرده، مبحث مفهوم درونی قراردادهای هوشمند است و به نوعی، ناسازگاری ظریفی میان عنوان و آنچه در عمل به وقوع می‌پیوندد وجود دارد.

تا به حال هر چه از قراردادهای هوشمند گفتیم در واقع مزایا و نقاط قوت این پروتکل بوده است حال کمی هم به معایبش بپردازیم، پژوهشی که توسط مایکروسافت انجام شده حاکی از آن است که نوشتن قراردادهای هوشمند بدون نقص در بلاکچین، در عمل کاری بسیار دشوار است. در این پژوهش از هک دائو برای ردیابی مشکلات بهره برده شده است در هک دائو ابزارهای خاصی برای کاوش و اعتبارسنجی قراردادها طراحی و به کار گرفته شده همچنین، تحلیل کلان مقیاس، از آسیب‌پذیری‌های زیاد این قراردادهای هوشمند پرده‌برداری می‌کند. این گزارش تایید میکند که میتوان، برابری یک برنامه Solidity و کدهای EVM را سنجید و ارزیابی کرد. در همین راستا، یکی از مشکلات مرتبط با استفاده از قراردادهای هوشمند روی بلاکچین، باگ‌ها هستند که شامل حفره‌های امنیتی می‌شوند و گاه مثل یک گاو پیشانی سفید، برای همه مشهودند ولی امکان اصلاح سریع آن‌ها وجود ندارد.

یک مثال از این مورد، حمله انجام شده در ۲۸ خرداد ۱۳۹۵ (۱۷ ژوئن سال ۲۰۱۶) روی دائو است که امکان توقف سریع یا معکوس کردن آن وجود نداشت. مشاهده‌کنندگان می‌دیدند قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ که مهاجمان به آهستگی در حال تخلیه وجوه هستند، اما نمی‌توانستند کاری را برای توقف این موضوع انجام دهند. (به بیان فنی، هکر از قوانینی پیروی می‌کرد که مستقر شده بودند.) توسعه‌دهندگان ارشد اتریوم تاریخچه تراکنش‌ها را معکوس کردند تا سرمایه‌ها را به مالکان آن‌ها بازگردانند. بهترین راهکار برای مدیریت موقعیت‌های مشابه، هنوز در میان توسعه‌دهندگان پلتفرم اتریوم و مدافعان دائو محل بحث است.

تکنولوژی بعدی و برتر از اسمارت کانترکت چیست ؟

🔸 ‏Fat Contract نوعی برنامه غیرمتمرکز است که بسیار پیشرفته‌تر، سریع‌تر، امن‌تر و قوی‌تر از قراردادهای هوشمند یا Smart Contract بوده و برخلاف Smart Contract، به تمامی سرویس‌های خارج از بلاکچین نیز دسترسی دارد.

در شبکه هاي اجتماعي همراه ما باشيد :

شامل آموزش، اخبار فاندامنتال ، تحلیل های روز ارزهای ديجيتال

قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند یک پروتکل و چارچوب برای تنظیم قراردادها است. قرارداد هوشمند یک پروتکل ویژه است که جهت همکاری، تایید یا انجام کار و یا عمکرد قرارداد طراحی شده است. قراردادهای هوشمند اجازه انجام معاملات، به صورت قابل اعتماد و تضمین شده بدون نیاز به حضور شخص ثالث را می‌دهند. این معاملات قابل پیگیری، غیرقابل تغییر و غیرقابل برگشت هستند. قراردادهای هوشمند شامل تمام اطلاعات مربوط به شرایط قرارداد و اجرای تمام اقدامات پیش‌بینی شده به طور خودکار است.

قراردادهای هوشمند چگونه ایجاد شدند؟
ایده اولیه آن در سال 1994 توسط یک دانشمند در زمینه کامپیوتر و رمزنگاری به نام نیک سابو ارائه شد.
وی اصول کار را تعریف کرد اما در آن زمان شرایط مناسب و محیایی برای تحقیق وجود نداشت. تا زمانی که فناوری بلاک چین ظهور کرد و شرایط را تغییر داد. بیت کوین پایه‌ای برای انجام قرارداد در بلاک چین ایجاد کرد. با این حال بیت کوین نمی‌تواند تمام نیازها را برآورده نماید. با ظهور و ایجاد اتریوم قراردادهای هوشمند ارتقاء یافت و تقریبا تمام موارد و نیازها در آن اعمال شده است و بنابراین انگیزه را برای انجام معاملات افزایش داد.

قرارداد هوشمند چطور کار می‌کند؟

اصل کار این قراردادها را می‌توان با کار دستگاه‌های فروش مقایسه کرد.
در ابتدا درخواست و شرایط قرارداد کد گذاری شده و بر روی یک بلاک از زنجیره بلاک‌های بلاک چین قرار می‌گیرد. این قرارداد در نقاط تلاقی یا اتصال پلتفرم که معروف به گره یا نود می‌باشند، توزیع شده و چندین بار کپی می‌شود. پس از انجام این مراحل، عملیات طبق شرایط قرارداد انجام خواهد شد. این برنامه، انجام و اجرای تعهدات قرارداد را به طور خودکار بررسی خواهد کرد.

چه چیزهایی برای ایجاد یک قرارداد هوشمند نیاز است؟
برای ایجاد یک قرارداد هوشمند شما به موارد زیر نیاز دارید:
1) موضوع قرارداد: این برنامه باید به خدمات یا کالاهای تحت قرارداد دسترسی داشته باشد تا بتواند به طور خودکار آنها را قفل کرده و یا باز کند.
2) امضای دیجیتال: تمام شرکت کنندگان با امضای قرارداد توسط کلید خصوصی خود توافقنامه را امضا و شروع خواهند کرد.
3) شرایط قرارداد: شرایط قراردادهای هوشمند به شکل توالی دقیق از عملیاتی است، که باید انجام شود. تمام شرکت کنندگان باید این شرایط را بپذیرند.
4) پلتفرم انحصاری: قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم بلاک چین توسعه یافته، و بین نودهای این پلتفرم توزیع شده است.
از قراردادهای هوشمند کجا می‌توان استفاده کرد؟
از قراردادهای هوشمند در زمینه‌های مختلفی می‌توان استفاده کرد.
انتخابات: نتایج رأی گیری را می‌توان بر روی بلاک چین قرارداد و در میان شبکه بلاک چین توزیع خواهد شد. تمام داده‌ها رمزنگاری شده و ناشناس است. این روش امکان هرگونه دستکاری و تخلف را غیرممکن می‌کند.
خدمات و زنجیره تأمین: زنجیره تأمین به طورکلی طولانی است و شامل موارد متعددی است. انجام هربخش از آن نیازمند تایید و به سرانجام رسیدن بخش قبلی است. این موارد طولانی و زمانبر خواهد بود. در یک قرارداد هوشمند، هریک از شرکت کنندگان می توانند پیشرفت مراحل را ببینند و مدت زمان انجام را بررسی نمایند. قراردادهای هوشمند شفافیت انجام قرارداد، تضمین انجام آن بدون تخلف و همچنین امکان ردیابی حمل و نقل را فراهم می‌آورد.
از دیگر کاربردهای قراردادهای هوشمند می‌توان استفاده از آن در سیستم‌های بانکی، بیمه، ثبت املاک و غیره را نام برد.

مزایای قراردادهای هوشمند چیست؟
قراردادهای هوشمند از مزایای فن‌آوری بلاک چین استفاده می‌کنند. قراردادهای هوشمند موارد زیر را ارائه می‌دهند:
1) امنیت: قراردادهای هوشمند رمزنگاری شده و بین نودها توزیع می‌شوند. این کار تضمین می‌کند که بدون تایید و اجازه تمام افراد تغییری در قرارداد ایجاد نخواهد شد.
2) سریع و کم هزینه بودن: اکثر فرایندها به صورت خودکار و بدون واسطه و بنابراین با کمترین هزینه انجام می‌شود.
3) استانداردسازی: در حال حاضر طیف وسیعی از انواع مختلف قراردادهای هوشمند وجود دارند. می‌توان براساس نیاز، یکی از این قراردادها را مورد استفاده قرارداد.

نکات منفی قراردادهای هوشمند چیست؟
با وجود تمام این موارد قراردادهای هوشمند خالی از اشکال نیستند. برخی مشکلات قراردادهای هوشمند عبارتند از:
1) عوامل انسانی: کدهای برنامه نویسی برای قراردادهای هوشمند توسط عوامل انسانی نوشته می‌شوند. بنابراین ممکن است دارای اشتباهاتی نیز باشند. اگر قرارداد بر روی بلاک چین باشد، امکان تغییر نخواهد داشت. DAO مثال خوبی از خطای انسانی است. اشتباهات برنامه نویسان در مورد مقدار هزینه برای کاربران و شرکت بود. هکرها از این اشتباه سوء استفاده کرده و توانستند در حدود 60 میلیون دلار از آن خارج کنند.
2) درچارچوب قوانین دولت‌ها نبودن: درحال حاضر قوانین قراردادهای هوشمند توسط دولت‌ها تنظیم نشده است. بنابراین اگر دولت یا نهادی تصمیم به ایجاد یک چارپوب قانونی برای قراردادهای هوشمند داشته قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ باشد، این مسئله می‌تواند مشکل ساز شود.
3) هزینه‌های پیاده سازی: قراردادهای هوشمند بدون برنامه قابل اجرا نیستند. بنابراین لازم است یک برنامه نویس باتجربه و ماهر در بین اعضا یک تیم وجود داشته باشد تا قراردادهای ناکارآمد و ضعیف مجدداً بررسی شده و بتوان ساختار داخلی یک شرکت را براساس فن‌آوری بلاک چین بنیاد نهاد.

قرارداد هوشمند (Smart Contract) چیست؟

تصور کنید که می خواهید خانه ای را بفروشید. این فرایند پیچیده نیاز به کاغذ بازی فراوان و ارتباط مداوم با افراد و سازمان ها و شرکت ها دارد.

تصور کنید که می خواهید خانه ای را بفروشید. این فرایند پیچیده نیاز به کاغذ بازی فراوان و ارتباط مداوم با افراد و سازمان ها و شرکت ها دارد. به همین خاطر بسیاری از مردم برای انجام این کارها به مشاورین املاک به عنوان یک واسط مراجعه می کنند. مشاورین املاک علاوه بر بازاریابی ملک شما، عملیات نوشتن قرارداد و حتی مذاکره از طرف شما یا خریدار را نیز برعهده می گیرند. درکنار این وظایف هم چنین ممکن است خدمات سپرده گذاری نیز انجام دهند به این معنا که اگر طرفین قرارداد به یکدیگر اعتماد کامل نداشته باشند پول را پیش مشاور املاک به امانت گذاشته تا از صحت روند معامله خاطر جمع باشند. مسلما انجام چنین کارهایی مستلزم پرداخت کمیسیون به مشاور املاک است. حال با این مقدمه به معرفی قرارداد هوشمند می پردازیم.

آنچه در این مطلب می خوانیم ☜

قرارداد هوشمند

حال اگر قراردادهای هوشمند اجرا شوند کل صنعت دچار انقلاب می شود. پیش از هر چیز مشکل عدم اعتماد میان طرفین حل می شود. قراردادهای هوشمند بر اساس اصل «اگر – پس» عمل می کنند یعنی اگر مبلغ پذیرفته شده میان طرفین از طریق سیستم پرداخت شده باشد، مالکیت خانه تغییر خواهد کرد. در این سیستم، مالکیت و پول هر دو در یک زمان بین خریدار و فروشنده توزیع می شود. هم چنین تراکنش انجام شده در معرض دید صدها نفر قرار می گیرد، در نتیجه تحویل بی عیب و نقص تضمین شده است. عملا اعتماد میان افراد، دیگر موضوع بحث نخواهد بود و به هیچ واسطه ای نیاز نیست. تمام فعالیت های مشاور املاک از قبل در قرارداد هوشمند برنامه نویسی می شود.

این تنها نمونه ای از قابلیت های بالقوه ی قراردادهای هوشمند است. از این طریق می توان داد و ستد را با شفافیت کامل بدون نیاز به واسطه و زیر سوال بردن اعتماد انجام داد. کد های برنامه نویسی شده در قرارداد شامل تمامی شرایط مورد توافق دو طرف است و اطلاعات مربوط به تراکنش تماما در بلاک چین که یک دفتر کل توزیع شده و غیر متمرکز است، ذخیره می گردد.

قرارداد هوشمند چگونه کار می کند

به بیان ساده می توان گفت که قراردادهای هوشمند بسیار شبیه به دستگاه های فروش عمل می کنند. شما تنها مقداری ارز دیجیتال مورد نیاز را در قرارداد قرار می دهید و مالکیت ملک شخصی، گواهینامه ی رانندگی یا هر چیز دیگری در حساب شما قرار می گیرد. نه تنها تمام قوانین و جرائم در قرارداد هوشمند از قبل برنامه نویسی شده اند بلکه از طریق این قراردادها ملزم به اجرا هستند.

وابستگی درونی

قراردادهای هوشمند خود به خود و اتوماتیک عمل می کنند و می توانند درون دیگر قراردادهای هوشمند نیز قرار بگیرند. یعنی می توانند به گونه ای برنامه نویسی شوند که به یکدیگر برای عملی شدن وابسته باشند. برای مثال، تکمیل کامل و موفق یک قرارداد هوشمند خاص می تواند باعث اجرای قرارداد دیگری شود و الی آخر. از لحاظ تئوریک، تمامی سازمان ها و سیستم ها می توانند در خلال قراردادهای هوشمند عمل کنند. تا حدی این موضوع در سیستم های ارز دیجیتال مختلف پیاده سازی شده اند؛ تمامی قوانین در این سیستم ها از قبل تعریف شده و به همین خاطر شبکه می تواند به صورت خود مختار و مستقل فعالیت کند.

اجزاء

اساسا هر قرارداد هوشمندی شامل سه بخش کامل است. اول امضا کنندگان یعنی طرفین قرارداد که با مفاد مطرح شده در قرارداد از طریق امضای دیجیتالی موافقت یا مخالفت می کنند. دوم موضوع توافق نامه است که به عنوان جزئی از محیط قراراداد وجود دارد. از سوی دیگر قرارداد هوشمند به این عنصر درون خود دسترسی بی وقفه و مستقیم دارد. و سومین بخش، مفاد توافق نامه هستند. این مفاد نیاز دارند از منظر ریاضی توصیف شده و از طریق زبان برنامه نویسی مناسب محیط قرارداد هوشمند کدنویسی شوند.

محیط قرارداد هوشمند

این قراردادها برای موجودیت و فعالیت نیاز به محیط مخصوص مناسب خود دارند. این محیط اول از همه بایستی از استفاده از کلید عمومی رمزنگاری شده پشتیبانی کند. این دقیقا سیستمی است که اکثر مطلق رمز ارز های موجود از آن استفاده می کنند. دوم قابلیت استفاده از پایگاه داده ی غیر متمرکز و باز است تا طرفین قرارداد بتوانند به آن اعتماد کنند و قرارداد خود به خود عمل کند. بلاکچین ها، مخصوصا بلاکچین اتریوم، محیط بسیار مناسبی برای اجرای قراردادهای هوشمند هستند. شرط سوم اینکه منابع اطلاعاتی دیجیتالی استفاده شده در قرارداد هوشمند باید کاملا قابل اعتماد باشند. این محیط باید شامل استفاده از گواهی امنیت SSL، HTTPS و هرگونه پروتکل ارتباطات ایمن استفاده شده در دنیای امروزی باشد.

قراردادهای هوشمند چه چیزی ارائه میدهند

استقلال: این قراردادها نیاز به شخص ثالث و واسطه را حذف می کنند و کنترل کامل توافق نامه را به دست شما می سپارند.

اعتماد: هیچ کس قادر به دزدیدن اسناد شما نیست. چرا که این اسناد در یک دفتر کل مشترک به صورت رمزنگاری شده و امن ذخیره شده اند. علاوه بر آن، شما نیازی به اعتماد کردن و یا جلب اعتماد افراد ندارید چون یک سیستم بی طرف جای اعتماد را می گیرد.

صرفه جویی: اسناد رسمی، مشاوران، بنگاه های املاک و بسیاری دیگر از واسطه ها به لطف قراردادهای هوشمند دیگر مورد نیاز نیستند. و دیگر خبری از هزینه کردن برای استفاده از خدمات شان نیست.

امنیت: اگر پیاده سازی به صورت درست و صحیح انجام شود، قراردادهای هوشمند را به راحتی نمی توان هک کرد. علاوه بر آن، محیط های ایجاد شده برای قراردادهای هوشمند از قوانین رمزگذاری بسیار پیچیده استفاده می کنند. که باعث در امان ماندن اسناد شما می شود.

کارایی: حذف عملیات زمانگیر کاغذ بازی و ارسال فرم ها می تواند در صرفه جویی زمان و بهتر عملی شدن کارها، بسیار مفید باشد.

چه کسی قراردادهای هوشمند را ساخت و چه کسانی از آن استفاده می کنند

اولین بار Nick Szabo، دانشمند علوم کامپیوتر و رمزنگار درسال ۱۹۹۶ مفهوم قراردادهای هوشمند مرتبط با فعالیت های کسب و کار را ایجاد کرد. این قرارداد ها از طریق طراحی پروتکل های الکترونیکی میان غریبه ها در اینترنت نوشته می شدند. اگرچه پیاده سازی قراردادهای هوشمند عملا در سال ۲۰۰۹، زمانی که اولین ارز دیجیتال بیت کوین در بلاکچین قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ خود پدیدار شد، اتفاق افتاد. جالب اینکه در سال ۱۹۹۸ مکانیسمی برای ایجاد ارز دیجیتالی غیر متمرکز با نام Bit Gold توسط Szabo طراحی شد. این مکانیسم هیچ وقت پیاده سازی نشد ولی ۱۰ سال بعد بیت کوین بسیاری از ویژگی های آن را گرفت.

امروزه قراردادهای هوشمند اساسا با ارزهای دیجیتال همراه هستند. به عبارت دیگر باید گفت که هیچ کدام بدون آن یکی نمی توانند وجود داشته باشند

مثالی برای استفاده از قرارداد هوشمند

سازمان DTCC و ۴ بانک اصلی دنیا یعنی بانک Citi، بانک American Merrill Lynch، بانک Credit Suisse و در نهایت بانک J.P.Morgan با موفقیت توانستند با استفاده از قراردادهای هوشمند بر روی بلاک چین توسعه داده شده توسط Axoni ، مبادلات پیش فرض اعتبارات را انجام دهند. قرارداد هوشمند استفاده شده در این مبادلات شامل اطلاعاتی چون جزییات معاملات فردی و شاخص های ریسک قرینه سازی بود. این اطلاعات در بلاک چین به صورت شفاف برای طرفین قرارداد و قانون گذاران دولتی قابل مشاهده بود.

به طور مشابه، کنسرسیومی مشتمل بر ۶۱ بانک از کشورهای ژاپن و کره جنوبی، قراردادهای هوشمند توسعه داده شده بر روی بلاکچین ریپل را برای مبادلات برون مرزی پول بین دو کشور را آزمایش کردند. حتی بانک Sberbank روسی نیز باوجود مخالفت کشور روسیه با ارزهای دیجیتال، این فناوری رامورد تست قرار داد. این آزمایش با ملحق شدن Sberbank به اتحادیه ی شرکت های اتریومی که شامل بازیگران بزرگی همچون Cisco، ING، BP و Microsoft است، انجام شد.

از این تکنولوژی می توان برای عملیات دولتی مانند رای گیری به خاطر در دسترس بودن و شفافیت استفاده کرد. در زمینه زنجیره ی تامین، شرکت ها میتوانند با استفاده ازاین فناوری به کنترل حجم کالاهای خود و خودکارسازی عملیات انتقال و پرداخت، بپردازند. مشاورین املاک، اداره مالیات، مراکزخدمات و بی شمار صنعت دیگر میتوانند از پیاده سازی قراردادهای هوشمند بهرمندشوند.

معایب

فناوری قراردادهای هوشمند بسیار جوان است. علیرغم ویژگی های منحصر به فردش می تواند دچار مشکل شود. برای مثال کد های برنامه نویسی شده در قرارداد هوشمند بایستی بی نقص باشند و هیچ باگی نداشته باشند. همانطور که در مورد هک DAO اتفاق افتاد، پول قرار داده شده در قرارداد هوشمند با یک اشتباه در کد نویسی آن دزدیده شد. همچنین، تازگی این فناوری سوالات زیادی را مطرح می کند. به عنوان مثال، دولت چگونه می تواند برای تنظیم این قراردادها تصمیم گیری کند؟ چگونه قراردادها را می توان مالیات بندی کرد؟ چه اتفاقی می افتد اگر قرارداد نتواند به موضوع توافق شده دست یابد؟ یا مورد غیر منتظره ای برای آن اتفاق بیافتد؟ اگر برای قرارداد های سنتی اتفاقی بیافتد می توان از طرف دادگاه آنرا لغو کرد. ولی طبق اصل «کد قانون است»، بلاکچین سوای هر گونه اتفاقی، قرارداد را پیش می برد.

تمامی این سوالات و مشکلات بخاطر جوان بودن این تکنولوژی مطرح شده است و مسلما در طول زمان کامل تر خواهد شد. بدون شک قراردادهای هوشمند بخشی از زندگی اجتماعی انسان ها در آینده خواهد بود.

قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند یک قرارداد خوداجرا شونده است که شرایط توافق نامه بین خریدار و فروشنده مستقیماً در کدنویسی قرار داده می‌شود. کد و توافقات موجود در آن، در شبکه توزیع شده و غیرمتمرکز بلاکچین وجود دارد و معاملات قابل پیگیری و برگشت ناپذیر هستند.

قراردادهای هوشمند اجازه می‌دهد معاملات و توافق نامه‌های مطمئن، بدون نیاز به مرجع مرکزی، سیستم حقوقی و یا سازوکار اجرایی خارجی، در بین اشخاص ناشناس انجام شود.

قراردادهای هوشمند برای اولین بار توسط نیک زابو، دانشمند کامپیوتر و رمزنگار، در سال 1996 توصیف شد. در طی چندین سال، زابو روی این مفهوم کار کرد و چندین نشریه منتشر کرد، و مفهوم ایجاد شیوه‌های تجارت مربوط به قانون قرارداد را از طریق طراحی پروتکل‌های تجارت الکترونیکی بین غریبه‌ها در اینترنت را تعریف کرد.

با این حال، اجرای قراردادهای هوشمند تا سال 2009 اتفاق نیفتاد. نیک سابو مکانیزمی برای یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز به نام Bit Gold در سال 1998 طراحی کرد که هرگز عملی نشد، اما دارای بسیاری از ویژگی‌هایی بود که بیت ­کوین حدود 10 سال بعد به آنها می‌بالید.

قراردادهای هوشمند معاملات را قابل پیگیری، شفاف و غیرقابل برگشت می‌کنند.

نحوه کار قراردادهای هوشمند

تصور کنید که نیاز به فروش خانه دارید. این یک فرایند نسبتاً پیچیده و دلهره آور است که مستلزم بسیاری از مدارک، ارتباط با شرکت‌ها و افراد مختلف و همچنین سطح بالایی از خطرات مختلف است. به همین دلیل است که اکثریت مطلق فروشندگان خانه تصمیم می‌گیرند یک بنگاه معاملات ملکی پیدا کنند که با تمام اوراق و مدارک سرو کار داشته باشد، ملک را به بازار عرضه کند و هنگام شروع مذاکرات به عنوان واسطه عمل کند، تا زمانی که معامله به اتمام رسد.

علاوه بر این، بنگاه خدمات محافظتی فراهم می‌کند که به ویژه در چنین معاملاتی بسیار مفید است، زیرا مبالغ مربوط به آن معمولاً بسیار زیاد است و شما واقعاً نمی‌توانید به شخصی که با آن سر و کار دارید کاملا اعتماد کنید. با این وجود، پس از معامله موفق، نمایندگان فروشنده و خریدار درصدی از قیمت فروش را به عنوان کارمزد خود بین یکدیگر تقسیم می‌کنند. این میزان، خسارت مالی قابل توجهی را برای فروشنده رقم می‌زند.

شرایطی از این دست است که قراردادهای هوشمند واقعاً مفید واقع می‌شوند و به طور موثری انقلابی در کل صنعت ایجاد می‌کنند. شاید از همه مهمتر، آنها مسئله اعتماد را حل می‌کنند. قراردادهای هوشمند بر اساس اصل "اگر-آنگاه" کار می‌کنند، این بدان معناست که مالکیت خانه فقط هنگامی که مبلغ توافق شده به سیستم ارسال شود، به خریدار منتقل می‌شود.

آنها همچنین به عنوان خدمات سپرده کار می‌کنند، به این معنی که هم پول و هم حق مالکیت دقیقاً همزمان در سیستم ذخیره می‌شود و برای طرف‌های شرکت کننده توزیع می‌شود. علاوه بر این، صدها نفر شاهد و تأیید معامله هستند، بنابراین تحویل بدون خطا تضمین می‌شود. از آنجا که اعتماد بین طرفین دیگر مسئله‌ای نیست، نیازی به واسطه هم نیست. تمام کارکردهایی که یک بنگاه املاک انجام می‌دهد می‌تواند در یک قرارداد هوشمند از قبل برنامه ریزی شود، در حالی که به طور همزمان هم فروشنده و هم خریدار مبالغ قابل توجهی پس انداز می‌کنند و این فقط یک نمونه از کاربردهای بالقوه قراردادهای هوشمند است. آنها قادر به تبادل پول، دارایی و هر چیز ارزشمند دیگری هستند، از شفافیت کامل اطمینان می‌یابند، از خدمات و اتهامات همراه یک واسطه پرهیز می‌کنند و مسئله اعتماد بین طرفین را برطرف می‌کنند.

کد یک قرارداد هوشمند خاص شامل کلیه شرایط و ضوابطی است که طرفین توافق کرده اند و اطلاعات مربوط به معامله که در یک بلاکچین ثبت می‌شود.

قراردادهای هوشمند چگونه کار می‌کنند؟

به بیان ساده، قراردادهای هوشمند بسیار شبیه دستگاه‌های فروش هستند. شما فقط مقدار لازم ارز رمزنگاری شده را در قرارداد هوشمند می‌ریزید، و سپرده گذاری، حق قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ مالکیت خانه، گواهینامه رانندگی یا هر چیز دیگری در حساب شما قرار می‌گیرد. کلیه قوانین و مجازات‌ها نه تنها توسط قراردادهای هوشمند از قبل تعیین شده، بلکه توسط آنها اعمال نیز می‌شود.

وابستگی متقابل

یک قرارداد هوشمند می‌تواند به تنهایی فعالیت کند، اما همچنین می‌تواند همراه با هر تعداد قرارداد هوشمند دیگر نیز اجرا شود. زمانی که به یکدیگر وابسته باشند، می‌توانند به گونه‌ای وابسته به یکدیگر تنظیم شوند. به عنوان مثال، اتمام موفقیت آمیز یک قرارداد هوشمند خاص می‌تواند شروع یک قرارداد دیگر را در بر داشته باشد. از نظر تئوری، کل سیستم‌ها و سازمان‌ها می‌توانند کاملاً با قراردادهای هوشمند کار کنند. در حال حاضر این نظریه تا حدودی در سیستم‌های مختلف رمزنگاری پیاده سازی شده است، جایی که همه قوانین از پیش تعریف شده است و به همین دلیل، شبکه خود می‌تواند به طور مستقل عمل کند.

اجزای قراردادهای هوشمند

اساساً، در هر قرارداد هوشمند سه قسمت وجود دارد :

مورد اول امضا کنندگان هستند که عبارت است از دو یا چند طرف که با استفاده از قرارداد هوشمند و با استفاده از امضاهای دیجیتالی با شرایط توافق، موافق یا مخالف هستند.

مورد دوم موضوع توافق نامه است که باید فقط در محیط قرارداد هوشمند وجود داشته باشد. متناوباً، قراردادهای هوشمند باید بدون مانع و مستقیم به این موضوع دسترسی داشته باشند.

سرانجام، هر قرارداد هوشمند باید شامل قوانین خاصی باشد. این قوانین باید به صورت کامل ریاضی و با استفاده از یک زبان برنامه نویسی متناسب با محیط یک قرارداد هوشمند خاص شرح داده شوند. این شامل الزاماتی است که از همه طرف‌های شرکت کننده انتظار می‌رود و همچنین کلیه قوانین، پاداش‌ها و مجازات‌های مربوط به آن الزامات را شامل می‌شود.

محیط یک قرارداد هوشمند

برای وجود و عملکرد صحیح، قراردادهای هوشمند باید در یک محیط مناسب و خاص کار کنند. کاربران به قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ یک پایگاه داده باز و غیرمتمرکز احتیاج دارند که همه طرف‌های قرارداد بتوانند به آن اعتماد کامل داشته و کاملاً خودکار باشند. بلاکچین، به ویژه بلاکچین اتریوم، محیط مناسبی برای قراردادهای هوشمند است. منبع داده‌های دیجیتالی مورد استفاده قرارداد هوشمند باید کاملاً قابل اعتماد باشد. این مستلزم استفاده از گواهی‌های امنیتی SSL ریشه، HTTPS و سایر پروتکل‌های اتصال ایمن است که قبلاً به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته ­اند و به طور خودکار در اکثر نرم افزارهای مدرن اجرا می‌شوند.

مزایای قراردادهای هوشمند:

استقلال - قراردادهای هوشمند نیاز به واسطه شخص ثالث تسهیل کننده را از بین بردند و کنترل کامل توافق نامه را در دست شخص است.

اعتماد - هیچ کس نمی‌تواند هیچ یک از اسناد شما را سرقت کند، زیرا آنها رمزگذاری شده و با خیال راحت در یک دفتر امن و مشترک ذخیره می‌شوند. علاوه بر این، لازم نیست به افرادی که با آنها سر و کار دارید اعتماد داشته باشید یا انتظار داشته باشید که آنها به شما اعتماد کنند، زیرا سیستم بی طرف قراردادهای هوشمند اساساً جایگزین اعتماد می‌شود.

پس انداز - به لطف قراردادهای هوشمند، نیاز به پرداخت وجه به دفاتر اسناد رسمی، دفاتر املاک، مشاوران، و بسیاری از واسطه‌های دیگر نیست.

ایمنی - در صورت اجرای صحیح، هک کردن قراردادهای هوشمند بسیار دشوار است. علاوه بر این، محیط‌های مناسب برای قراردادهای هوشمند با رمزنگاری پیچیده محافظت می‌شوند که باعث ایمنی اسناد می‌شود.

کارآیی - با قراردادهای هوشمند، در زمانی که در پردازش دستی انبوه اسناد کاغذی، ارسال یا حمل آنها به مکان‌های خاص و غیره هدر می‌رود، صرفه جویی می‌شود.

امنیت بیشتر - فناوری بلاکچین دفترهای تغییرناپذیری ایجاد می‌کند که اثبات قطعی معاملات را ارائه می‌دهند. همچنین هنگام کار به عنوان سیستم معاملات همتا به همتا، به رمزگذاری متکی است.

سرعت‌های بالاتر - بدون نیاز به واسطه، سرعت بسیار سریع‌تر است.

افزایش دقت – انسان‌ها اشتباه می‌کنند، قراردادهای هوشمند طراحی شده­ اند که چنین نباشند.

پشتیبان گیری – دستگاه‌های ذخیره اطلاعات ممکن است خراب شوند. قراردادهای هوشمند همه معاملات را کپی می‌کنند تا همه طرفین سابقه انتقال را داشته باشند. این احتمال که همه طرف‌ها دچار نقص در ذخیره اطلاعات شوند، عملاً وجود ندارد.

امروزه، قراردادهای هوشمند عمدتا با ارزهای رمزپایه ارتباط دارند. در واقع یکی بدون دیگری وجود ندارد و بالعکس؛ زیرا پروتکل‌های رمزنگاری غیرمتمرکز، اساساً قراردادهای هوشمند با امنیت و رمزگذاری غیرمتمرکز هستند. آنها به طور گسترده‌ای در بیشتر شبکه‌های رمزنگاری موجود استفاده می‌شوند و یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اتریوم هستند.

1-تجارت

تجارت مالی از معرفی قراردادهای هوشمند بسیار سود می‌برد. قراردادهای هوشمند نه تنها به کاهش ساعات کار کمک می‌کنند، بلکه به طور چشمگیری خطاها و زمان لازم برای انجام این محاسبات را کاهش می‌دهند.

2-سوابق

تقریباً هر صنعت قابل پیش بینی در جهان قادر به استفاده از قراردادهای هوشمند برای بهبود سرعت و امنیت ثبت سوابق خود خواهد بود. به ویژه یک صنعت که به طور چشمگیری سود می‌برد، صنعت مراقبت‌های بهداشتی است. در حال حاضر، سیستم‌های رایانه‌ای مراقبت‌های بهداشتی جهان صدها میلیون پرونده پزشکی بیمار را در خود جای داده ­اند. علیرغم این واقعیت که این سازمان‌های بهداشتی و درمانی مبالغ هنگفتی را برای امنیت سرمایه گذاری کرده­ اند. فناوری بلاکچین می‌تواند در رمزگذاری و حفظ سوابق کل پایگاه داده بهداشت شخصی کمک کند.

برخی دیگر از موارد استفاده از قراردادهای هوشمند بلاکچین شامل موارد استفاده در صدور نسخه، ذخیره قبض، مدیریت سهام عمومی، ذخیره نتایج تست و غیره است.

3-مالکیت املاک

وقتی صحبت از بازار املاک می‌شود، قراردادهای هوشمند دو کاربرد بزرگ دارند. اولاً، می‌توان از آنها برای ثبت مالکیت املاک استفاده کرد. از آنجا که استفاده از قراردادهای هوشمند سریع‌تر و مقرون به صرفه است، این امر آنها را به گزینه بسیار بهتری برای سیستم‌های موجود تبدیل می‌کند. همچنین می‌توان از آنها برای ثبت مالکیت انواع دارایی‌ها و ساختمان‌ها و زمین استفاده کرد.

در بازار مسکن، قراردادهای هوشمند می‌توانند نیاز به خدمات گران قیمت مانند خدمات ارائه شده توسط وکلا و کارگزاران مسکن را برطرف کنند. این فناوری جدید همچنین بدان معنی است که برای اولین بار، فروشندگان توانایی این را دارند که معامله را به طور کامل توسط خودشان انجام دهند.

4-رهن

بازار املاک همچنین از معاملات رهنی مبتنی بر قرارداد هوشمند ارزان‌تر، سریع‌تر و ایمن‌تر بهره مند است. رهن‌های قرارداد هوشمند به هر دو طرف این امکان را می‌دهد تا قبل از پردازش پرداخت، به صورت دیجیتالی با فروش موافقت کنند. پس از انجام این کار، قرارداد، جزئیات مالکیت ملک را به روز می‌کند تا تغییر مالکیت را منعکس کند. از آنجا که این فرایند از طرف مالک اصلی به مجوز کد کلیدی منحصر به فرد نیاز دارد، باعث می‌شود کل روند امنیت بیشتری داشته باشد و موارد کلاهبرداری کاهش یابد.

5-بیمه

صنعت بیمه هر ساله ده‌ها میلیون دلار برای پردازش مطالبات هزینه می‌کند. جدا از حمایت از بیمه اولیه، قراردادهای هوشمند همچنین می‌توانند از بسیاری جهات به بهبود روند رسیدگی به مطالبات کمک کنند. آنها می‌توانند به بررسی خطا بپردازند و مبالغ پرداختی را براساس مجموعه‌ای از معیارها تعیین کنند که نوع خط مشی شخص یا سازمان را در نظر می‌گیرد. بار دیگر، کاهش زمان پردازش، کاهش چشمگیر خطاها و هزینه‌های ارزان‌تر از مزایای اصلی است.

6-تحقیقات پزشکی

صنعت تحقیقات پزشکی از مزایای مشابه صنعت مراقبت‌های بهداشتی بهره مند خواهد شد. اول از همه، داده‌های بسیار حساس مانند پرونده بیمار پس از رمزگذاری ایمن از طریق فناوری بلاکچین، می‌توانند بین بخش‌ها و مراکز تحقیقاتی منتقل شوند. از آنجا که بسیاری از بیماران شرکت کننده در تحقیقات پزشکی دارای شرایط پزشکی حساس هستند که اغلب مایل به محرمانه ماندن اطلاعات خود هستند، ایمن نگه داشتن این سوابق ضروری است. به همین ترتیب، شرکت‌های تحقیقاتی پزشکی داده‌های زیادی دارند که شامل نتایج آزمایشات و فرمول‌های جدید دارویی است که باید محرمانه بمانند. در صورت نیاز به افشای هر یک از این اطلاعات به شخص ثالث به هر دلیلی، می‌توان این موارد را با استفاده از قراردادهای هوشمند تأمین کرد.

7-رأی دهی

می‌توان از قراردادهای هوشمند برای تأیید هویت رای دهنده و ثبت رأی آنها استفاده کرد. از آنجا که تغییر در بلوک‌های بلاکچین پس از ثبت غیرممکن است، دستکاری در این سوابق نیز امکان پذیر نیست.

8- معاملات همتا به همتا

از قراردادهای هوشمند می‌توان برای طیف وسیعی از معاملات همتا به همتا استفاده کرد. کاربران در هر شکل و اندازه می‌توانند از این پلتفرم‌ها برای ایجاد و توافق در مورد قراردادهای هوشمند استفاده کنند.

9-توسعه محصول

استفاده هیجان انگیز دیگر از قراردادهای هوشمند، داشتن دفتر کلی از مراحل توسعه یک محصول است. دو طرف قرارداد را امضا می‌کنند و آن را فعال می‌کنند. با توسعه پروژه توافق شده، مراحل و سایر اطلاعات مربوطه می‌توانند در قرارداد هوشمند ثبت شوند. بخش عظیمی از جذابیت قراردادهای هوشمند توانایی آنها در ایمن نگه داشتن اطلاعات و اثبات منشأ آن است.

10-سهامداری

زنجیره تأمین یکی دیگر از حوزه‌های تجاری است که می‌تواند از قراردادهای هوشمند مبتنی بر بلاکچین بهره مند شود. دستگاه‌های اینترنت اشیا را می‌توان در سراسر زنجیره تأمین برای ثبت هر مرحله از یک محصول استفاده کرد. زنجیره‌های تأمین قرارداد هوشمند می‌توانند از نظر تئوریك، سرقت داخلی را از بین ببرند زیرا مدیران می‌توانند یك محصول گمشده را به زمان و مكان دقیق مفقود شدن آن ردیابی كنند. در زنجیره‌های بزرگ تأمین مانند انبارهای بزرگ، این قراردادهای هوشمند به مدیران امکان می‌دهند سطح سهام را در زمان واقعی و در زمان لازم برای جابجایی محصولات در زنجیره تأمین را ببینند. مدیران می‌توانند از این داده‌ها برای تنظیم سطح سهام و ایجاد شیوه‌های کاری جدید برای بهبود زمان تحویل استفاده کنند. قراردادهای هوشمند می‌توانند همه موارد فوق را انجام دهند و حتی اقدام به سفارش مجدد و پرداخت سفارشات از قبل دریافت شده می‌کنند.

قرارداد هوشمند چیست ؟

قرارداد هوشمند چیست ? صرفاً برنامه‌هایی هستند که روی یک بلاک چین ذخیره می‌شوند و در صورت برآورده شدن شرایط از پیش تعیین شده اجرا می‌شوند. آنها معمولاً برای خودکارسازی اجرای توافق استفاده می‌شوند تا همه شرکت‌کنندگان بتوانند فوراً از نتیجه مطمئن شوند، بدون دخالت واسطه یا اتلاف زمانی. آنها همچنین می توانند یک گردش کار را به صورت خودکار انجام دهند و در صورت برآورده شدن شرایط، اقدام بعدی را آغاز کنند.

قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند را می توان به عنوان یک پروتکل تراکنش کامپیوتری تعریف کرد که به طور خودکار شرایط یک قرارداد را در صورت تحقق شرایط خاص اجرا می کند. قراردادهای هوشمند که در یک بلاک چین مانند اتریوم ذخیره می شوند، امکان اجرای قرارداد را بدون نیاز به واسطه یا مداخله انسانی فراهم می کنند و ضررهای ناشی از تقلب، هزینه های داوری و اجرا و استثناهای بدخواهانه و تصادفی را به حداقل می رساند.

از کجا در مورد قراردادهای هوشمند شنیده اید؟

با توجه به اتکای آنها به فناوری بلاک چین، مفهوم قراردادهای هوشمند برای کسانی که در صنعت بلاک چین هستند آشنا خواهد بود. حامیان پروژه های بلاک چین مانند اتریوم اغلب درباره کاربردهای بالقوه قراردادهای هوشمند در زندگی روزمره، مانند ذخیره سازی داده ها، تراکنش های همتا به همتا، تأیید هویت و تسهیل ادعاهای بیمه بحث می کنند.

در مورد قراردادهای هوشمند چه چیزهایی باید بدانید؟

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند؟قراردادهای هوشمند به روشی مشابه قراردادهای معمولی عمل می کنند – آنها به سادگی سریع تر، ایمن تر، مقرون به صرفه تر هستند و به واسطه ها وابسته نیستند.

یک تشبیه ساده که می تواند برای درک نحوه عملکرد قراردادهای هوشمند استفاده شود، مقایسه قرارداد هوشمند با یک دستگاه فروش خودکار است. ماشین‌های فروش خودکار به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده‌اند که در صورت رعایت شرایط خاص، محصولات را توزیع کنند:

درج پول + انتخاب محصول = محصول توزیع شده

اگر کاربر پول کافی وارد نکند یا نتواند محصولی را انتخاب کند، دستگاه خودپرداز محصولی را عرضه نخواهد کرد، زیرا شرایط برنامه‌نویسی دستگاه برآورده نشده است. اما در صورت احراز این شرایط، دستگاه خودپرداز اقدام به عرضه محصول و اجرای توافق را انجام می دهد.

یک دستگاه فروش دیجیتال
یک استعاره ساده برای یک قرارداد هوشمند، یک دستگاه فروش خودکار است که تا حدودی شبیه به قرارداد هوشمند عمل می کند – ورودی های خاص خروجی های از پیش تعیین شده را تضمین می کنند.

شما یک محصول را انتخاب می کنید
دستگاه خودپرداز مبلغ مورد نیاز برای خرید محصول را برمی گرداند
شما مقدار صحیح را وارد کنید
دستگاه خودپرداز تأیید می کند که شما مقدار صحیح را وارد کرده اید
دستگاه خودپرداز محصول مورد نظر را توزیع می کند
دستگاه خودپرداز فقط پس از برآورده شدن تمام قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ قرارداد هوشمند چیست و چگونه کار می کند؟ الزامات محصول مورد نظر شما را عرضه می کند. اگر محصولی را انتخاب نکنید یا پول کافی وارد نکنید، دستگاه خودکار محصول شما را تحویل نمی‌دهد.

قرارداد هوشمند چیست

مزایا و معایب قراردادهای هوشمند چیست؟

در حالی که قراردادهای هوشمند قطعاً مزایای بی شماری نسبت به قراردادهای سنتی دارند، اما بدون نقص یا خطر نیستند.

طرفداران:
کاملا خودکار. قراردادها پس از برآورده شدن شرایط به صورت خودکار و بدون نیاز به دخالت انسانی اجرا می شوند.
یکی از مهمترین مزایای قراردادهای هوشمند نسبت به قراردادهای معمولی این است که با تحقق شرایط قرارداد، نتیجه به طور خودکار اجرا می شود. نیازی نیست منتظر بمانید تا انسان نتیجه را اجرا کند. به عبارت دیگر: قراردادهای هوشمند نیاز به اعتماد را برطرف می کند.

به عنوان مثال، می‌توانید یک قرارداد هوشمند بنویسید که وجوهی را برای یک کودک در امان نگه می‌دارد و به آنها اجازه می‌دهد پس از یک تاریخ خاص وجوه را برداشت کنند. اگر آنها سعی کنند وجوه را قبل از تاریخ مشخص شده برداشت کنند، قرارداد هوشمند اجرا نمی شود. یا، می‌توانید قراردادی بنویسید که به‌طور خودکار نسخه دیجیتالی عنوان خودرو را هنگام پرداخت به فروشنده به شما می‌دهد.

نتایج قابل پیش بینی
عامل انسانی یکی از بزرگترین نقاط شکست قراردادهای سنتی است. برای مثال، دو قاضی ممکن است یک قرارداد سنتی را به طرق مختلف تفسیر کنند. تفاسیر آنها می تواند منجر به تصمیم گیری های متفاوت و نتایج متفاوت شود. قراردادهای هوشمند امکان تفاسیر مختلف را از بین می برد. در عوض، قراردادهای هوشمند دقیقاً بر اساس شرایط نوشته شده در کد قرارداد اجرا می شوند. این دقت به این معنی است که با توجه به شرایط یکسان، قرارداد هوشمند همان نتیجه را به همراه خواهد داشت.

سابقه عمومی
قراردادهای هوشمند نیز برای ممیزی و ردیابی مفید هستند. از آنجایی که قراردادهای هوشمند اتریوم روی یک بلاک چین عمومی هستند، هر کسی می‌تواند فوراً انتقال دارایی‌ها و سایر اطلاعات مرتبط را ردیابی کند. می توانید بررسی کنید که مثلاً شخصی به آدرس شما پول ارسال کرده است.

حفاظت از حریم خصوصی
قراردادهای هوشمند همچنین می توانند از حریم خصوصی ما محافظت کنند. از آنجایی که اتریوم یک شبکه مستعار است (تراکنش‌های شما به صورت عمومی به یک آدرس رمزنگاری منحصر به فرد مرتبط است، نه هویت شما)، می‌توانید از حریم خصوصی خود در برابر ناظران محافظت کنید.

بی اعتماد یک سیستم بدون اعتماد اجازه می دهد تا یک قرارداد بدون نیاز به اعتماد بین طرفین درگیر انجام شود. از آنجایی که قراردادهای هوشمند پس از برآورده شدن شرایط به طور خودکار اجرا می شوند، شرکت کنندگان می توانند ناشناس باقی بمانند و همچنان مطمئن باشند که قرارداد محقق می شود.

شفاف. مزیت فناوری بلاک چین این است که هر کسی می تواند اطلاعات موجود در شبکه را مشاهده کند

شرایط قابل مشاهده
در نهایت، مانند قراردادها، می‌توانید قبل از امضای قرارداد هوشمند (یا تعامل با آن) آنچه را که در قرارداد هوشمند وجود دارد، بررسی کنید. بهتر از آن، شفافیت عمومی شرایط در قرارداد به این معنی است که هر کسی می تواند آن را بررسی کند

سریع. به دلیل عدم وجود واسطه، می توان معاملات را سریعتر از قراردادهای معمولی تسویه کرد

معایب:

مانند هر نرم افزار رایانه ای، قراردادهای هوشمند می توانند در معرض اشکالات رایانه ای یا حملات مخرب باشند

حداقل مقررات قانونی

شرایط قرارداد پس از ایجاد آن قابل تغییر نیستند

آنها می توانند محاسبات را انجام دهند، ارز ایجاد کنند، داده ها را ذخیره کنند، NFT ها را برش دهند، ارتباطات ارسال کنند و حتی گرافیک تولید کنند. در اینجا چند نمونه محبوب و واقعی آورده شده است: