فارکس چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟

آیا می دانستید؟ طبق اعلام سازمان ملل متحد ، 180 واحد پول قانونی در جهان وجود دارد. این تعداد جفت ارز بالقوه زیاد است! متأسفانه همه آنها قابل تبدیل یا پردازش نیستند. کارگزاران فارکس معمولا تا 70 جفت ارز را برای معامله در اختیار معامله گران قرار می دهند.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده فارکس چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟ از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

ارز دیجیتال چیست و با پول معمولی چه تفاوتی دارد؟

قطعا تابه حال نام بیت کوین، فارکس ، ریپل و… را شنیده اید، اینها همه نمونه هایی از ارز دیجیتال می باشند که در این مقاله می خواهیم آنها را مورد بررسی قرار دهیم. برای برخی این سوال مطرح می شود که ارز دیجیتال چه تفاوتی با پول معمولی دارد؟ که در ادامه به بیان آن می پردازیم.

ارز دیجیتال (Cryptocurrency) را رمز ارز ها نیز می گویند که پایه و اساس آن علم رمزنگاری می باشد و هیچ نهاد و سازمانی بر آن نظارت نداشته و این یعنی دارای ماهیت غیر متمرکز می باشد.

ارز دیجیتال چیست؟

حتی اگر در بازار ارز دیجیتال فعالیت نکرده باشید نام بیت کوین را شنیده اید، هر چند که پیش از سال 2008 بسیاری از رمز ارز ها روی کار آمدند اما هیچ کدام همانند بیت کوین ماندگاری نداشتند. بیت کوین را می توان اولین ارز دیجیتال دانست که در سال 2008 روی کار آمد و 1 سال بعد اولین سکه آن استخراج شد.

ارز دیجیتال همانطور که از نامش پیداست نوعی پول الکترونیکی غیر متمرکز می باشد. منظور از غیر متمرکز بودن این است که بر خلاف پول واقعی هیچ نهاد و سازمانی بر آن نظارت ندارد. دارندگان ارز های دیجیتال می توانند از طریق اینترنت بی آنکه در بانک و یا سازمان واسطه ای حساب باز کنند، ارز را به حساب شخص دیگری واریز نمایند.

ارز های دیجیتال و یا همان رمز ارز ها همچون سایر پول های رایج با سازوکار های مختلفی روی کار آمده است. استخراج برخی از ارز های دیجیتال همچون بیت کوین و ماینینگ بوده اما برخی نیز استخراج شده و بصورت سکه بر روی شبکه قرار داده می شود.

ساخت رمز ارزها بر روی فناوری دفترکل توزیع شده همچون بلاک چین انجام می شده که امروزه بیشتر ارز های دیجیتال از بلاک چین های عمومی استفاده می کنند. تمامی کاربران می توانند با مراجعه به بلاک چین تمامی تراکنش‌ها انجام شده را مشاهده نمایند.

اعتماد به شخص ثالث و دوبار خرج کردن ریشه اصلی پدید آمدن ارز های دیجیتال می باشد. و این بدان معناست که شما برای پس انداز پول معمولی خود به سامان و نهاد های رسمی همچون بانک مراجعه می کنید و بانک معتمد شما است.

و دوبار خرج کردن که یک مشکل در سیستم مالی بود که به کمک سرورهای مرکزی با بررسی موجودی‌ها حل شده بود مانع از خروج دوباره مقدار معینی پول می شد. در بیت کوین نیز این راهکار به شکل کاملا غیر متمرکز پیاده شد و بیشتر سرمایه گذاران می توانستند با بررسی تاریخچه تراکنش ها مانع تقلب سایر افراد شوند.

تفاوت ارز دیجیتال با پول معمولی چیست؟

حتما با مطالعه مطلب فوق با برخی از تفاوت های ارز دیجیتال با پول معمولی آشناش شدید به عنوان مثال غیر قابل برگشت بودن تراکنش، ناشناس بودن ، انجام معاملات در فرامرز و امنیت در انجام معاملات می باشد. ما قصد داریم در این بخش از مقاله به شرح کامل این تفاوت ها بپردازیم.

در دنیای رمز ارز ها ، کاربران بصورت ناشناس و یا نیمه ناشناس و فقط با آدرس کیف پول که حکم اطلاعات هویتی ، شماره حساب شما را دارد معاملات انجام می دهند. آدرس کیف پول تشکیل شده از حروف و اعداد می باشد. البته می توان با بررسی تاریخچه تراکنش افراد تا حدودی به هویت آنها پی برد که این امکان در برخی از ارز های دیجیتال همچون گرین ، مونرو ، زی کش وجود ندارد و تقریبا شناسایی هویت کاربر صفر است در حالیکه تمامی اطلاعات شناسایی شما در انجام تراکنش های بانکی ثبت خواهد شد.

اگر در تراکنش های بانکی اشتباهی صورت بگیرد، با پیگیری قانونی برگشت پذیر می باشد اما در سیستم ارز های دیجیتال اینگونه نیست و پس از تایید تراکنش دیگر نمی توان آن را برگرداند.

یکی از تفاوت های میان ارز های دیجیتال نسبت به پول معمولی ، انحصاری بودن آنهاست. یعنی افراد نیازی به کسب اجازه از نهاد و یا سازمانی جهت استفاده از شبکه‌های ارز دیجیتال مختلفی مانند بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و … ندارند. فقط با دانلود تاریخچه تراکنش ها می توانند اقدام به ارسال یا دریافت ارز دیجیتال کنند.

ار دیگر تفاوت های پول معمولی با ارز دیجیتال، وجود امنیت در مبادلات ارز دیجیتال می باشد. امنیت مبادلات ارز دیجیتال به کمک قدرت هش به اشتراک گذاشته شده توسط افراد (در سیستم‌های اثبات کار) تامین می‌شود. سیستم رمزنگاری شده ارز دیجیتال این شرایط را برای افراد فراهم می سازد که خودشان کنترل پول‌های دیجیتالشان را بر عهده بگیرند و شخص دیگری نتواند به آن‌ها دسترسی پیدا کند.

ارسال پول معمولی در به خارج از مرزها نیاز به انجام پروسه زمان بری دارد اما در ارز دیجیتال اینگونه نیست و کاربران می توانند در کوتاه ترین زمان ممکن آن را در هر نقطه از دنبا جابجا کرد.

آشنایی با جفت ارزها و کراس ها در بازار فارکس

ترید کردن در فارکس به معنی خرید هم‌زمان یک ارز و فروش ارز دیگر به صورت پایاپای است. ارزها از طریق بروکر به صورت جفتی معامله می‌شوند، برای مثال، یورو و دلار آمریکا (EUR/USD) یا پوند انگلیس و ین ژاپن (GBP/JPY). وقتی در بازار فارکس معامله می‌کنید، ارزها را به صورت جفت خرید و فروش خواهید کرد. تصور کنید که هر دو ارز، به طور مداوم در رقابت با ارز دیگری است که در آن سوی طناب قرار دارد. نرخ ارز بر اساس این‌که کدام ارز در حال حاضر قوی‌تر است، در نوسان می باشد.

هدف از معامله در فارکس، تبدیل یک ارز به ارز دیگر با این پیش‌بینی که قیمتِ آن تغییر خواهد کرد، می‌باشد. یعنی فرض بر این است که قیمت ارز خریداری شده نسبت به ارز فروخته شده افزایش پیدا خواهد کرد.

ارز پایه چیست؟ ارز متقابل چیست؟

نرخ تبدیل ارز، نسبت ارزش یک ارز به ارز دیگر است. برای مثال، نرخ تبدیل ارز USDCHF نشان می‌دهد که چند دلار آمریکا می‌تواند یک فرانک سوئیس را خریداری کند، یا چند فرانک سوئیس نیاز است تا بتوانید ۱ دلار آمریکا را بخرید.

ارزها در فارکس همیشه به صورت جفت نمایش داده می‌شوند، مانند (GBP/USD) و (USD/JPY)

زیرا در هر معامله به طور هم‌زمان یک ارز خریداری و ارز دیگر به فروش می‌رسد. در این‌جا یک مثال نرخ تبدیل ارز، برای پوند انگلیس در برابر دلار آمریکا بیان می‌کنیم:

هنگام خرید، نرخ تبدیل نشان می‌دهد که باید چند واحد از ارز مقابل را برای خرید یک واحد از ارز پایه پرداخت کنید.

برای مثال بالا، شما باید 1.51258 دلار آمریکا برای خرید یک پوند انگلیس بپردازید.

هنگام فروش، نرخ تبدیل بیان می‌کند که باید چند واحد از ارز مقابل را در قبال فروش یک واحد از ارز پایه دریافت کنید.

در مثال بالا، باید 1.51258 دلار آمریکا را هنگام فروش یک پوند انگلیس دریافت کنید.

ارز پایه اساس خرید و فروش است. اگر قصد خرید جفت ارز (EUR/USD) را دارید، به آن معناست که ارز پایه را خرید می‌کنید و همزمان ارز مقابل را به فروش می‌رسانید.

به بیان ساده، یورو خریده‌اید و دلار فروخته‌اید. اگر فکر می‌کنید ارزش ارز پایه نسبت به ارز مقابل افزایش می‌یابد، می‌توانید آن جفت ارز را خریداری کنید و اگر فکر می‌کنید ارزش ارز پایه نسبت به ارز مقابل کاهش می‌یابد، می‌توانید آن جفت ارز را بفروشید.

جفت ارز‌های اصلی

جفت ارزهای زیر، جفت ارزهای اصلی محسوب می‌شوند. یکی از ارزهای تشکیل دهنده‌ی این جفت ارزها دلار آمریکاست (USD) که بیشترین معامله بر روی آن صورت می‌گیرد. جفت ارزهای اصلی، نقدترین جفت ارزها و دارای بیشترین حجم معامله در دنیا هستند.

نماد	کشورها	نام در فارکس
EURUSD	منطقه یورو / امریکا	یورو دلار
USDJPY	امریکا / ژاپن	دلار ین
GBPUSD	انگلیس / امریکا	پوند دلار
USDCHF	امریکا / سوئیس	دلار سوئیسی
USDCAD	امریکا / کانادا	دلار لونی
AUDUSD	استرالیا / امریکا	دلار اوزی
NZDUSD	امریکا / نیوزلند	کیوی دلار

جفت ارزهای غیر اصلی یا کراس چیست؟

جفت ارزهایی که هیچ یک از دو ارز تشکیل دهنده‌ی آن دلار آمریکا (USD) نباشد، جفت ارز غیر اصلی یا به اصطلاح کراس گفته می‌شود. به کراس‌های اصلی مینورها هم گفته می‌شود. کراس‌هایی که بیشترین معامله‌ی فعال را دارند حاصل معاملات سه ارز اصلی غیر از USD هستند: یعنی JPY و EUR و GBP

کراس‌های یورو

نماد	کشورها	نام در فارکس
EURCHF	منطقه یورو / سوئیس	یورو سوئیسی
EURGBP	منطقه یورو / انگلیس	یورو پوند
EURCAD	منطقه یورو / کانادا	یورو لونی
EURAUD	منطقه یورو / استرالیا	یورو اوزی
EURNZD	منطقه یورو / نیوزلند	یورو کیوی

کراس‌های ین

نماد	کشورها	نام در فارکس
EURJPY	منطقه یورو / ژاپن	یورو ین یا یوپی
GBPJPY	انگلیس / ژاپن	پوند ین یا گوپی
CHFJPY	سوئیس / ژاپن	سوئیس ین
CADJPY	کانادا / ژاپن	لونی ین
AUDJPY	استرالیا / ژاپن	اوزی ین
NZDJPY	نیوزلند / ژاپن	کیوی ین

کراس‌های پوند

نماد	کشورها	نام در فارکس
GBPCHF	انگلیس / سوئیس	پوند سوئیسی
GBPAUD	انگلیس / استرالیا	پوند اوزی
GBPCAD	انگلیس / کانادا	پوند لونی
GBPNZD	انگلیس / نیوزلند	پوند کیوی

سایر کراس‌ها

نماد	کشورها	نام در فارکس
AUDCHF	استرالیا / سوئیس	اوزی سوئیسی
AUDCAD	استرالیا / کانادا	اوزی لونی
AUDNZD	استرالیا / نیوزلند	اوزی کیوی
CADCHF	کانادا / سوئیس	لونی سوئیسی
NZDCHF	نیوزلند / سوئیس	کیوی سوئیسی
NZDCAD	نیوزلند / کانادا	کیوی لونی

جفت ارزهای اگزوتیک

جفت ارزهای اگزوتیک از یک ارز اصلی در یک طرف و ارز یک اقتصاد نوظهور در طرف دیگر، (مانند برزیل ، مکزیک ، شیلی ، ترکیه یا مجارستان) تشکیل شده است.

بسته به کارگزاری خود ، ممکن است جفت ارزهای اگزوتیک متفاوتی در اختیار شما برای معامله قرار گیرد.

آیا می دانستید؟ طبق اعلام سازمان ملل متحد ، 180 واحد پول قانونی در جهان وجود دارد. این تعداد جفت ارز بالقوه زیاد است! متأسفانه همه آنها قابل تبدیل یا پردازش نیستند. کارگزاران فارکس معمولا تا 70 جفت ارز را برای معامله در اختیار معامله گران قرار می دهند.

به خاطر داشته باشید که حجم معامله در این جفت ارزها به اندازه “اصلی ها” یا “کراس ها” نیست ، بنابراین هزینه های معاملات برای معامله این جفت ارزها معمولاً بیشتر است.

دیدن اسپردهایی (هزینه ای که در خرید و فروش می پردازید) که دو یا سه برابر EURUSD یا USDJPY هستند غیر معمول نیست.

جفت ارزهای اگزوتیک با توجه به میزان جریان نقدینگی کمتر، نسبت به رویدادهای اقتصادی و ژئوپلیتیکی حساسیت بسیار بیشتری از خود نشان می دهند.

به عنوان مثال، خبر یک رسوایی سیاسی یا نتایج غیرمنتظره انتخابات می تواند سبب نوسانات شدید نرخ یک جفت ارز اگزوتیک شود.

بنابراین اگر می خواهید یک جفت ارز اگزوتیک را معامله کنید، باید بیش از پیش محتاط باشید و جوانب مختلف را بسنجید.

آیا در فارکس می‌توان چیزی غیر از جفت ارز را هم معامله کرد؟

هرچند که در واقع تعریف و اساس فارکس صرفا بر خرید و فروش ارزها بنا نهاده شده است.

لکن امروزه تقریبا اکثر کارگزارهای فارکس به شما اجازه معامله روی طیف وسیعی از نمادها را می دهند.

از جمله موارد قابل معامله در فارکس طلا, نقره, نفت, سهام شرکت های بزرگ دنیا و حتی بیتکوین و اتریوم است.

در فارکس بعد از جفت فارکس چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟ ارزها، معامله‌ی نماد طلا یا همان اونس جهانی طرفداران زیادی دارد. افراد زیادی هم به معامله‌ی نفت روی می‌آورند و افرادی نیز در پی معامله کریپتو‌ها هستند. حتی افرادی در بازار فارکس سهام شرکت‌های معروف دنیا مثل اپل و آمازون و گوگل را خرید و فروش می‌کنند. همچنین معامله شاخص‌های معروف مثل داو جونز و نزدک و دکس آلمان بسیار شایع است.

یک نکته که باید همیشه قبل از معامله‌ی هر نماد در فارکس انجام دهید تحقیق روی شرایط معامله‌ی آن نماد است. معمولا اسپرد و کمیسیون در این نوع نماد‌ها بالاتر است. برخی نمادها نوسان بسیار زیادی دارند. لوریج یا اهرم در این نمادها ممکن است با لوریج شما در جفت ارزها متفاوت باشد.

توکن ارز دیجیتال چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

درک تفاوت بین کوین و توکن یک دغدغه مهم در زمینه ارز های رمزنگاری شده است. اگرچه هر دو این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر به کار می روند، اما به دو مفهوم متفاوت در اکوسیستم ارز دیجیتال اشاره دارند. البته که استفاده از این اصطلاحات به جای یکدیگر گناه کبیره نیست، اما برای درک بیشتر در مورد آینده ارز دیجیتال و بلاک چین، باید درک واضحی از تفاوت کوین و توکن داشته باشید.

در این مقاله به توضیح مفهوم کوین و توکن پرداخته و انواع هر یک را پرداخته و همچنین وجه اختلاف این دو اصطلاح را بررسی می کنیم. پسنهاد می کنم مطالعه این مطلب آموزشی را از دست ندهید.

فهرست عناوین:

توکن (Token) چیست ؟

توکن هر گونه دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاک چین ایجاد می شود. معمولاً در بلاک چین دیگری صادر یا ضرب می شود که اغلب در کنار چندین توکن دیگر که مربوط به پروژه های مختلف هستند وجود دارد. هر کسی می تواند با نوشتن دسته ای از کد های کامپیوتری یا حتی استفاده از ابزار های خودکار به راحتی یک توکن ایجاد کند. اتریوم به عنوان متداول ترین سیستم بلاک چین برای ایجاد توکن های جدید بر بستر آن، به حساب می آید. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

توکن های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

مانند کوین های ارز دیجیتال، توکن ها نیز ارزشی را منتقل می کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک توکن دیجیتالی قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم پرداخت بودن دارد. هر کسی می تواند توکن های دیجیتالی ایجاد کند تا عملکرد های خاصی را انجام دهد.

انواع توکن

توکن ها به چهار دسته تقسیم شده و به عنوان توکن‌ های اوراق بهادار، توکن های پرداختی، توکن های سهمی و توکن های کاربردی شناخته می شوند.

در فوریه ۲۰۱۸، سازمان نظارت بر امور مالی سوئیس (FINMA )، دستورالعمل هایی را برای کمک به درک مفهوم انواع توکن ها منتشر کرد. این برای افرادی بود که عملیات بررسی قانونی بودن توکن ها را بر عهده داشتند.

بیشتر توکن های صادر شده در یک ICO توکن های اوراق بهادار هستند. شخصی که آن ها را می خرد در واقع با هدف کسب سود دارایی های خود را در ICO سرمایه گذاری می کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق شبیه اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

اگر یک توکن نشان دهنده برخی سهام یا حقوق صاحبان سهام در شرکتی باشد که آن را صادر می کند، پس یک توکن سهمی محسوب می شود. با این وجود، شرکت های کمی اقدام به چنین عرضه های اولیه کرده اند؛ چون قوانین نظارتی فارکس چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟ خاصی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن وجود ندارد.

به آن ها توکن های اپلیکیشن هم گفته می شود و برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین این توکن ها کمیاب هستند؛ چون انتظار می رود بیشتر آن ها بر اساس عرضه محدودشان دارای ارزش شوند.

توکن های پرداختی هدفی جز پرداخت هزینه کالا ها و خدمات ندارند.

کوین (Coin) چیست؟

کوین یک ارز رمزنگاری شده است که بر روی بلاک چین خود اجرا می شود. همچنین از آن به عنوان “توکن بومی” بلاک چین هم یاد می شود و اغلب به عنوان روشی برای پرداخت هزینه تراکنش پروژه ها در حالی که برنامه های خود را در همان بلاک چین ایجاد می کنند، عمل می کند.

ایجاد یک بلاک چین به منابع انسانی و مالی زیادی (میلیون پوند) نیاز دارد، به این معنی که همه نمی توانند یک کوین راه اندازی کنند. با این حال، هر کسی می تواند یک توکن ایجاد کرده و نام آن را هر چیزی که می خواهد بگذارد.

معاملات کوین های دیجیتال را می توان از طرف یک شخص فرستنده به شخص دیگری که گیرنده است انجام داد. با این وجود، هیچ سکه فیزیکی در زمان ارسال و دریافت وجوه جابه جا نمی شود و همه “کوین ها” به عنوان داده هایی در یک پایگاه داده عظیم جهانی قرار دارند.

کوین های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

کوین های دیجیتال به طور معمول شبیه سکه ها در زندگی واقعی، به عنوان پول به کار می روند. مثلا بیت کوین و لایت کوین را مثل سکه های کیف پول یا قلک در نظر بگیرید. معمولا آن ها به عنوان پول استفاده می شوند.

انواع کوین

بعضی از مهم ترین کوین های ارز دیجیتال عبارتند از:

تفاوت توکن و کوین

به طور خلاصه، بعضی از تفاوت های اساسی توکن ارز دیجیتال و کوین به شرح زیر است:

• کوین های دیجیتال شبکه بلاکچین مخصوص خود را دارند، اما توکن ها بر روی یک بلاکچین موجود ساخته می شوند.
• از کوین دیجیتال می توان برای عملیات پرداخت استفاده کرد، اما توکن ها برای نیاز های متعدد مناسب هستند.
• فرآیند ساخت کوین سخت تر از توکن هایی است که به راحتی می تواند براساس بلاکچین موجود مثل اتریوم ساخته شود.
• کوین های دیجیتال بیشتر از طریق ماینینگ توزیع می شوند، در حالی که توکن ها با ICO (عرضه اولیه سکه) معروف می شوند.
• زمانی که یک پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، توکن ها در نهایت می توانند تبدیل به کوین شوند. از مثال های یک مهاجرت موفق شامل Binance Coin (BNB) ، Tron (TRX) ، Zilliqa (ZIL) است که قبلاً به عنوان توکن در بلاک چین اتریوم وجود داشت.

نکته: کوین های ارز دیجیتال می توانند برای خرید استفاده شوند، اما شما می توانید از توکن ارز دیجیتال برای موارد دیگری از جمله سرمایه گذاری، ذخیره ارزش و خرید هم استفاده کنید.

کاربرد کوین و توکن

بیشتر توکن ها برای استفاده در اپلیکیشن های غیر متمرکز یا دی‌اَپ ( dApp) ساخته می شوند. توسعه دهندگان در زمان ساخت توکن می توانند تصمیم بگیرند که چند واحد را می خواهند ایجاد کنند و این توکن های جدید کجا باید فرستاده شوند. آن ها مقداری ارز دیجیتال بومی را در بلاکچینی که روی آن توکن می سازند پرداخت می کنند.

معمولا از توکن ها برای فعال کردن ویژگی های اپلیکیشن مخصوص به آن استفاده می شود. مثلا، Musicoin یک توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می دهد. این دسترسی می تواند شامل تماشای یک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس (Binance) هم توکن مخصوص به خود را دارد. وقتی کاربران با توکن (BNB) معامله می کنند، هزینه تراکنش آن ها پنجاه درصد کمتر است.

بعضی از توکن ها با هدف کاملاً متفاوت مثلا نمایش یک جسم فیزیکی ایجاد می شوند. فرض کنیم شما می خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی توانید خانه خود فارکس چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟ را در این قرارداد هوشمند بگذارید ولی به جای آن، می توانید از یک توکن استفاده کنید که مُعرفِ خانه شما باشد. ( برای اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله بلاکچین چیست؟ قسمت قرداد های هوشمند را مطالعه نمایید)

مثال دیگر در این مورد، توکن (WPR) است که به انرژی الکتریکی مربوط می شود. پروژه WePower یک برنامه dApp است که به کاربران اجازه می دهد با استفاده از قرارداد های هوشمند، برق را در شبکه بلاکچین خرید و فروش کنند. توکن آن به نام (WPR) مقدار مشخصی از انرژی الکتریکی را نشان می دهد.

اسیلاتور چیست و چه تفاوتی با اندیکاتور دارد؟

اسیلاتور چیست و چه تفاوتی با اندیکاتور دارد؟ کار اصلی تحلیل فارکس چیست و چه تفاوتی با ارز دیجیتال دارد؟ تکنیکال در بازار های سرمایه گذاری تشخیص زمان طلایی ورود است. از ابزارهای تشخیص ورود درست به سهام. می‌توان به اندیکاتور و اسیلاتور ها اشاره کرد که در قالب سیستم‌های در کف معروف هستند.

تیم آموزش کالج تی بورس این مقاله را تهیه کرده و پروتیم آکادمی آینده برای علاقه مندان به آموزش ارز دیجیتال آنرا بازنویسی و بازنشر نموده است.

ابتدا با مفهوم اندیکاتور و اسیلاتور آشنا خواهیم شد. در بخش دوم با تفاوت‌های اصلی اندیکاتور و اسیلاتور خواهیم پرداخت.

بخش اول: اندیکاتور و اسیلاتور چیست؟

اسیلاتور و اندیکاتور دو ابزار متفاوت در تحلیل تکنیکال هستند. که می‌توان با کمک آن ها زمان طلایی ورود به هر سهمی را تشخیص داد.

اندیکاتور چیست؟

اندیکاتور ها یک بخش مهم و اساسی از تحلیل تکنیکال می‌باشند. که در کنار باقی اندیکاتور یا اسیلاتور ها استفاده می‌شود. و به سیستم‌های خرید در کف هم معروف هستند.

به اندیکاتور ها در زبان فارسی “شاخص” یا “مقیاس” هم گفته می‌شود. اندیکاتور ها با استفاده از میانگین حجم معاملات، روند سهم را تشخیص می‌دهند. همچنین آینده حرکات سهم را پیش بینی می‌کند و به ما تایید و هشدارهایی برای ورود و خروج به سهم می‌دهد.

اندیکاتور ها به ۴ قسمت مختلف تقسیم می‌شوند:

در ادامه به توضیح انواع اندیکاتور ها خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.

روند ها

از اصلی‌ترین ابزارهایی که می‌توان در تحلیل تکنیکال استفاده کرد روندها هستند. این دسته از اندیکاتور ها در بازار های فارکس و بازار جهانی کاربرد بسیار خوبی دارند.
از مهم ترین ویژگی روندها می‌توان گفت که آنها دنبال کننده روند هستند. به این معنی که این اندیکاتور ها بر روی خود نمودار قرار می‌گیرند و بر روی چارت یا همان کندل ها سوار می‌شوند.
از مهم ترین اندیکاتور های دنبال کننده روند می‌توان اندیکاتور قوی. ایچیموکو (ichimoku kinko hyo) را مثال زد. همچنین باندهای بولینگر (Bollinger bands). اندیکاتور مووینگ اوریج (moving average) و اندیکاتور سار (parabolic sar) از این دسته می‌باشند. با طی کردن مراحل زیر می‌توان روند ها رو در نرم افزار مفید تریدر پیدا کرد.

پنجره ی راهبر اندیکاتور ها روند ها

در عکس بالا اندیکاتور بسیار قوی ایچیموکو رو مشاهده می‌کنید که بر روی چارت قیمت قرار گرفته است.

حجم ها

اندیکاتور حجم همان طور از اسم آنها پیداست حجم و ارزش معاملات رو مورد بررسی قرار می‌دهند. این اندیکاتور ها در پنجره ای جداگانه در زیر نمودار نمایش داده می‌شوند.
از این اندیکاتور ها می‌توان برای ورود و خروج پول به سهم کمک گرفت. و بر تنظیمات این اندیکاتور ها را می‌تواند بر اساس حجم معاملات یا تعداد معاملات تنظیم کرد.

حجم ها ۴ اندیکاتور دارد که مهم‌ترین آن را می‌تواند اندیکاتور money flow index نام برد. که در بین معامله گران و تحلیل گران بازار به اسم MFI معروف است. از دیگر اندیکاتور ها می‌توان volumes، on balance volume و اندیکاتور accumulation\distribution را مثال زد.

همانطور که در عکس بالا می‌بینید. اندیکاتور حجم MFI در پنجره‌ای جداگانه به تحلیل این چارت قیمتی پرداخته است.

اندیکاتور بیل ویلیامز

جناب آقای بیل ویلیامز خالق یک سری از اندیکاتور ها بوده است. و به خاطر تلاش بسیار زیاد ایشان یک دسته از اندیکاتور ها را به نام ایشان ثبت کرده‌اند.
از معروف ترین اندیکاتور های بیل ویلیامز می‌توان به اندیکاتور alligator نام برد.

اسیلاتور ها

اسیلاتور ها که در زبان فارسی به آن‌ها “نوسانگر نماها” هم گفته می‌شود. یکی از دسته‌های اندیکاتور ها هستند که به ما در تشخیص ورود درست کمک می‌کنند.
از بهترین اسیلاتور ها می‌توان از اسیلاتور relative strength index با نام اختصاری RSI نام برد. که فوق‌العاده بین معامله گران و تحلیل گران بازار محبوب هست.

همانطور که در عکس بالا می‌بینید اسیلاتور RSI در پنجره‌ای جداگانه نمایش داده شده است.

بخش دوم: تفاوت های اصلی اندیکاتور و اسیلاتور ها

تفاوت اول

همانطور که خواندیم اسیلاتور ها جدا از اندیکاتور ها نیستند. و به عنوان یکی از شاخه های اندیکاتور ها شناخته می‌شوند. در واقع اسیلاتور ها جزئی از اندیکاتور ها هستند.
همچنین اسیلاتور ها عموما به عنوان پنجره ای جداگانه در پایین نمودار نمایش داده می‌شوند. مانند اسیلاتور RSI، استوک استیک و مک دی. در طرف مقابل اندیکاتور ها عموما بر روی نمودار سهم سوار می‌شوند و حرکت می‌کنند و می‌توان اولین تفاوت بین این دو را همین دانست.

تفاوت دوم

اسیلاتور ها دارای دو محدوده هستند:

در اسیلاتور های معروف مانند RSI خط ۷۰ به بالا به نام منطقه اشباع خرید حساب می‌شوند. یعنی منطقه‌ای که خریداران خسته شده‌اند و امکان ورود فروشندگان وجود دارد.
همچنین خط ۳۰ به پایین رو منطقه اشباع فروش حساب می‌شود یعنی منطقه‌ای که فروشندگان خسته شده‌اند و امکان ورود خریداران وجود دارد.

همانطور که در عکس بالا می‌بینید در چارت قیمت. منطقه مشخص شده ۱ را منطقه اشباع خرید می‌گوییم همچنین منطقه ۲ را می‌‌توان منطقه اشباع فروش دانست.
این ویژگی، فقط در اسیلاتور ها وجود دارد. اندیکاتور ها همچنین ویژگی ندارند و می‌توان تفاوت دوم اسیلاتور و اندیکاتور را همین موضوع دانست.

تفاوت سوم میان اندیکاتور و اسیلاتور چیست؟

سومین تفاوت اندیکاتور و اسیلاتور را می‌توان واگرایی دانست. واگرایی ها تنها در اسیلاتور ها کاربرد دارند و برای اندیکاتور ها کاربردی ندارند. همچنین از محبوب ترین اسیلاتور ها می‌توان RSI و MACD را نام برد که برای گرفتن واگرایی کاربرد بسیار زیادی دارند.

سخن آخر

در مقاله اسیلاتور چیست و چه تفاوتی با اندیکاتور دارد؟ با ۳ تفاوت اصلی میان اندیکاتور و اسیلاتور ها آشنا شدیم. می‌توان اندیکاتور و اسیلاتور ها رو در کنار هم به کار برد و تایید ورود و خروج از سهم را بسیار قوی‌تر کرد. ولی اینکه ترکیب کدام یک از اندیکاتور یا اسیلاتور با دیگری سیگنال قوی‌تری می‌دهد، نیاز دارد که شما با شرکت در کلاس‌ های آموزش سرمایه گذاری در بورس، نحوه خرید و فروش سهام و کسب سود در بورس را آموزش دیده باشید.

به نظر شما ترکیب چه اندیکاتور و اسیلاتور هایی می‌توند سیگنال و تایید قوی‌تری صادر کند؟